Maïta's No Inpact Week *2*

gastbijdrage van Maïta van der Mark
Toch erin getuind...!

Gisteravond bestempelde ik nog de ‘geen-afval-kit’ uit de handleiding van No Impact Week NL als iets Amerikaans. Vanmorgen stapte ik vol vertrouwen de deur uit met mijn lunch in een trommeltje. Dat zou toch wel genoeg moeten zijn. Vanmiddag fietste ik enigzins beteuterd terug van mijn werkdag naar huis. Met een zakje vol ongewild en niet bedacht afval... Het begon in het ziekenhuis waar ik was voor een afspraak. Ik liet mijn oude patiëntenpas op eigen verzoek vervangen door een nieuwe. En bedacht me toen opeens dat ik afval aan het creëren was. Tijdens het gesprek met de arts pakte ik gedachteloos een plastic bekertje om te vullen met water. En pas weer na het drinken schoot het door mij heen: “ik zou toch geen afval veroorzaken vandaag!”. Snel terug naar het gemeentehuis voor vergaderingen en toch meer trek dan de lunch in mijn trommeltje kon stillen. Even snel een harinkje happen en een viskoekje om mee te nemen. De winkelier pakte het viskoekje al in een plastic bakje met een papieren zakje eromheen. ‘Stop’, riep ik, alweer verrast door mijn eigen gedachteloos handelen. “Kunt u het voor mij a.u.b in een plastic zakje doen?”. Op het gemeentehuis ging ik gehaast door naar mijn afspraak, mijzelf verheugend op een kop koffie. De koffie stond er wel, maar met papieren bekers erbij. Geen tijd om op mijn eigen kamer mijn mok te halen. Alweer erin getuind! Gelukkig zag op een tafeltje een verdwaalde beker staan. Eerst gekeken of deze schoon was en toen opgelucht ademend deze gebruikt. Was gisteren het voornemen om thuis geen papieren, maar stoffen servetten te gaan gebruiken. Vandaag ga ik snel mijn opvouwbare campingbekertje op zolder zoeken. Amerikaanse toestanden heb je dus ook in Nederland...